Νάξος
Η Νάξος είναι το μεγαλύτερο και πιο εύφορο νησί των Κυκλάδων. Το πλούσιο γεωγραφικό της ανάγλυφο δημιουργεί έντονες εναλλαγές τοπίων. Ψηλά βουνά, εύφορες κοιλάδες, λιβάδια, οροπέδια, πηγές, χείμαρροι, σπήλαια, ατέλειωτες αμμουδιές, αμμόλοφοι που φιλοξενούν δάση από κέδρους, όλα συνυπάρχουν αρμονικά πάνω στο μικρό αυτό κομμάτι γης .
Είναι από τα λίγα νησιά που κατοικούνται συνεχώς από τα πανάρχαια χρόνια (τέλος της 4ης χιλιετίας π.Χ.) μέχρι τις μέρες μας. Επάνω της μπορείς να “διαβάσεις” την ιστορία του Αιγαίου αφού όλες οι περίοδοι της ιστορίας άφησαν πίσω τους ίχνη και μνημεία μοναδικά, διάσπαρτα σε όλο το νησί.
Η Νάξος έχει μακρά ιστορία
Το νησί υπήρξε πολιτιστικό κέντρο της κλασικής Ελλάδας και του Βυζαντίου.
Οι βενετσιάνικες και φραγκικές επιρροές έχουν αφήσει το σημάδι τους.
Επισκεφτείτε
Πορτάρα, Χώρα Νάξου
Είναι κτισμένη στο νησάκι “Παλάτια”, στην άκρη του λιμανιού. Είναι η γιγαντιαία και μεγαλοπρεπής πύλη ενός ναού αφιερωμένου στον Απόλλωνα. Κτίστηκε τον 6ο π.Χ. αιώνα, την εποχή του τύραννου Λύγδαμι, όταν η Νάξος ήταν μεγάλο ναυτικό, εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο . Μην χάσετε το εκπληκτικό ηλιοβασίλεμα.
Κούρος των Μελάνων, Μέλανες
Ο Κούρος των Μελάνων έχει μήκος σχεδόν 6 μέτρων, έχει φτιαχτεί περίπου το 570 π.Χ και βρίσκεται στην περιοχή Φλερίο έξω από το χωρίο των Μελάνων. Ο Κούρος αποτελεί από τα χαρακτηριστικότερα δείγματα της Ναξιακής τεχνης. Πρόκειται για το ημιτελές άγαλμα ενός εφήβου που βρίσκεται «ξαπλωμένος» μέσα σε ένα περιβόλι και το ένα του πόδι είναι σπασμένο το οποίο εικάζεται ότι του έσπασε κατά την μεταφορά του αγάλματος από ένα κοντινό λατομείο στην περιοχή.
Πύργος της Αγιάς,
στον παραλιακό δρόμο για Απόλλωνα . Επί Ενετοκρατίας αλλά και αργότερα επί Τουρκοκρατίας, χτίστηκαν στη Νάξο πολλές επαύλεις που έμοιαζαν με πύργους. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο τύπο κτισμάτων με διακριτή διαχρονικά κατασκευή, που ήταν μια έκφραση της οικονομικής δύναμης και της κοινωνικής θέσης των ιδιοκτητών. Για τον πύργο της Αγιάς, δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς κατασκευάστηκε. Είναι πιθανό να κατασκευάστηκε το πρώτο μισό του 17ου αιώνα και μάλλον αρχικά ανήκε στην οικογένεια των Κόκκων, μιας ισχυρής οικογένειας ορθοδόξων της μεταμεσαιωνικής Νάξου.